کد مطلب:141781 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138

حمایت سعید از امام
از آنجا كه امام حسین علیه السلام از عاقبت جنگ آگاه بود و می دانست كه همه یاران به شهادت خواهند رسید، شب هنگام همه یاران را فراخواند و پس از اتمام حجت، بیعت را از گردن آنها برداشت تا آن كه آمادگی ماندن ندارد یا دلبستگی و تعقل خاطری به دنیا دارد، بدون احساس شرم از آن سرزمین رخت بربندد.

در پاسخ امام، بسیاری از یاران چون مسلم بن عوسجه، زهیر و سعید سخن ها گفتند. آن چه به نقل از ابومخنف و نیز زیارت ناحیه مقدسه به دست می آید این است كه سعید بن


عبدالله از جای برخاست و این گونه امام خود را پاسخ گفت:

«به خدا سوگند، شما را رها نخواهیم كرد، تا كه خداوند بداند كه در دوران غیبت رسول او صلوات الله علیه در حفظ و حراست شما كوشا بوده ایم، آگاه باش ای عزیز! به خدا سوگند اگر بدانم كه در ركاب شما كشته می شوم، سپس زنده شده بار دگر می سوزم و زنده می شوم و تا هفتاد بار دیگر كشته و زنده می شوم، از تو جدا نخواهم شد، تا این خونم را نثارت كنم، و چرا این گونه نكنم در حالی كه كشته شدن را یك بار بیش نیست و پس از آن كرامت و بزرگواری به گونه ای است كه نهایت ندارد.» [1] .

درسی كه می توان گرفت: سعید نه تنها خود مرد بود، بلكه حمایت مردانه اش از امام نیز به گونه ای است كه دیگران چون زهیر در رتبه بعد از او قرار دارند. پیش گام بودن در مسیر الهی و دیگران را چراغ راه شدن نیز كم بها ندارد. سعید مردی راهنما بود. ناگفته نماند كه سعید دو بار (تا اینجا) از جای برخاست و شجاعانه راه امام را هموار ساخته است. بار اول راه را بر مسلم هموار كرد و دیگربار راه را بر یاران امام هموار كرد تا كه امام را تا سرحد جان یاری رسانند.


[1] «والله لا نخيلك حتي يعلم الله أنا حفظنا غيبة رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فيك، والله لو علمت اني اقتل ثم احيا ثم احرق حيا ثم أذر يفعل ذلك بي، سبعين مرة لما فارقتك حتي القي حمامي دونك، فكيف لا افعل ذلك و انما هي قتلة تاريخ الامم و الملوك، ج 5، ص 419.